Onderwijskunde
Puberteitspsychologie & culturele verschillen
Een Marokkaanse jongen, genaamd Mohammed El Hadrioufiou, uit klas 2 van de afdeling Havo zal nu beschreven worden.
Mohammed, kortweg Mo genoemd, is 15 jaar oud en in Utrecht, Nederland geboren.
Zijn ouders komen echter uit Marokko, Mohammedia.
Mohammedia is een stad ongeveer 15 kilometer ten noordoosten van Casablanca, de tweede stad van Marokko. Mohammed is hierdoor vrijer opgevoed dan de meeste andere Marokkanen, die uit de dorpen en bergen van Marokko komen. Mo ziet er echter wel als een typische Marokkaan uit, met zijn krullende kroeshaar en zijn getinte huidskleur.
Zijn bruine ogen maken dat zijn uiterlijk beschreven kan worden als een Noordafrikaans verschijnsel. Mo kleed zich echter wel modern met sportschoenen en een sportieve broek, veelal lichte kleuren zoals wit, beige en groen. De T-shirts en jassen zijn meestal van de merken Nike, Reebok en Fila.
Mo is ook sportief aangelegd en hierdoor is hij ook geneigd veel buiten te verblijven en hierbij te voetballen. Zijn ouders zien Mohammed dan ook als een jongen die niet thuis hoort te zitten maar zijn energie buiten moet verbruiken.
De keren dat Mohammed thuis is, wordt er zeer veel respect verwacht van Mo tegenover zijn ouders. Als Mohammed vervolgens op school ziet dat de andere, meestal Nederlandse, leerlingen geen vanzelfsprekend respect tonen voor hun ouderen, begint ook hij zich nonchalanter te gedragen in de klas.
Als de leraren ook zeggen dat “je geen meneer, meester of leraar hoeft te zeggen maar gewoon mijn voornaam” snapt Mohammed er niks van. Hij heeft juist geleerd dat je de ouderen en wijzen meestal met een beleefdheidsvorm moet aanspreken en niet zoals je vriend. Mohammed gaat met zijn vrienden in de voetbalkooi heel ruw om, daar is het heel normaal om af en toe elkaar op zijn plek te zetten. Wil de leraar dat soms ook?
Mo probeert het en ziet dat de leraar dat niet apprecieert maar ziet daarentegen ook dat zijn medeleerlingen hem bewonderen omdat hij de leraar op zijn plek probeert te zetten.
Nu is dit heel verwarrend, moet Mohammed voor de bewondering en vriendschap van zijn medeleerlingen gaan of juist voor de beleefdheid jegens de docent?
Thuis vindt Mohammed het al frustrerend dat hij nooit de fouten van zijn ouders mag corrigeren, het zou wel fijn zijn om zijn frustratie af te kunnen reageren op zijn leraren.
Hierdoor is de keus voor Mohammed al snel gemaakt, hij wil ook bewondering van zijn medeleerlingen.
Je begrijpt dat de omgang met de leraren zeer snel verslechterd maar de omgang met zijn medeleerlingen verbeterd. Mo wordt als het ware de leider van zijn klas.
De enkelen die Mohammed niet mogen door zijn ‘bijdehandse gedrag’ tegenover de leraar, hebben gelijk ook ruzie met Mohammed daarover.
Behalve deze culturele verschillen is Mohammed ook nog een moslim, hierdoor voelt hij zich gelijk meer verwant met andere moslims dan met christenen.
Dit heeft tot gevolg dat het merendeel van zijn vrienden moslims zijn, sterker nog: het merendeel is zelfs Marokkaans.
Mohammed kan zich beter identificeren met zijn Marokkaanse vrienden, hij heeft moeite met het feit dat de Nederlandse samenleving meer gesloten is.
Iedereen is hier op zichzelf terwijl in de Marokkaanse samenleving het leven zich meer buiten afspeelt, bijvoorbeeld na schooltijd even met vrienden afspreken en ’s avonds nog even voetballen in de voetbalkooi.
De buurtbewoners van Mo zijn dit niet gewend en beginnen zich te irriteren aan Mohammed, die hierna weer geïrriteerd raakt aan de, in zijn ogen, ‘koude kille Nederlanders’.
Het heeft zelfs tot gevolg dat het thuis niet verbaal kunnen uiten van zijn frustraties leidt tot verbaal en non-verbale frustratie-uitingen van Mohammed buiten zijn ouderlijk huis. Met non-verbale uiting wordt hier bedreigende lichaamstaal en soms zelfs geweld bedoeld.
Op school heeft Mohammed hierdoor ook de reputatie van een ‘moeilijk handelbaar kind’ gekregen. Dit veroorzaakt een groeiende woede bij Mohammed, waarbij hij zich met lichaamstaal en geweld wil afreageren op wie dan ook.
Gevolg: vele vechtpartijen en schorsingen door de schoolleiding.
De ouders van Mohammed hebben toch de neiging om de schoolleiding ook als medeverantwoordelijk te zien bij de opvoeding van Mohammed.
Hierdoor vragen en luisteren ze niet eens naar Mohammed waarom hij problemen veroorzaakt op school. Thuis is hij namelijk relatief rustig.
Mohammed voelt zich hierdoor gedwongen door te gaan met zijn gedrag totdat iemand hem eindelijk begrijpt, dit soort maatregelen door de schoolleiding en zijn ouders hebben een averechtse werking op Mo.
De vader van Mohammed, Hassan El Hadrioufiou, schaft als straf ook het zakgeld van Mohammed af. Mo voelt zich hierdoor sterk benadeeld en kan nu niet meer omgaan met zijn vrienden, hij wil zeker niet meer tijd thuis doorbrengen en besluit om op zijn eigen manier geld te verdienen.
Dit resulteert in het begin van een criminele carrière waarbij Mohammed mensen geld afperst door middel van geweld.
Op school verliest Mohammed nu zijn belangstelling voor een maatschappelijke carrière, waarom 4 jaar studeren om geld te verdienen als hij dat nu al kan doen?
Armand Sağ
25 september 2003
© Armand Sağ 2003
|
